METAL GEAR SOLID: MASTER COLLECTION Vol.1 duyurusu, Metal Gear Solid hayranlarını oldukça mutlu eden bir haberdi. Metal Gear serisi, zamanının ezber bozan oyunlarından olmuştu. Özellikle Metal Gear Solid, çıktığı 1998 yılında, barındırdığı detay ve hikayesindeki derinlik ile kendinden sonraki bir nesli etkilemişti. Bu etkiyi yaşamış bir birey olarak, METAL GEAR SOLID: MASTER COLLECTION Vol. 1’in iyi ve kötü yanlarına ve bende uyandırdığı etkilerini sizlerle paylaşacağım. Doğası gereği, bu inceleme, oyunların değil, bu koleksiyonun kendisine, artı ve eksi yönlerine yönelik olacak. İncelemeye hoş geldiniz.
METAL GEAR SOLID: MASTER COLLECTION Vol.1 İçeriği
Koleksiyonun Vol.1’i, yedi oyun, iki adet görsel roman, ve sekiz adet kitap içeriyor. Oyunlara geçmeden önce, hem eski hem yeni oyuncuları çok memnun edebilecek bir ton içerik olduğunu kabul ve takdir etmem lazım. Karakterler kim, oyunlarda neler oluyor, gerçekteki olaylar ile ne kadar örtüşüyor, bunların hepsinin tam takım bir dökümü olması çok iyi. Tam bir koleksiyoner ruhu ile hazırlanmış bu içerikler, MGS gibi hikayesinde üçlü ajan, birden fazla plot twist, çeşitli gruplar barındıran bir seriyi takip etmek için eşsiz bir kaynak. Hatta oyundaki detaylar tarafından desteklenen senaryoları da bulabiliyorsunuz.
METAL GEAR SOLID: MASTER COLLECTION Vol. 1, MSX2’deki Metal Gear ve Metal Gear 2: Solid Snake’i, PlayStation efsanesi Metal Gear Solid’i (tüm versiyonları ile), PlayStation 2’deki Metal Gear Solid 2: Sons of Liberty ve Metal Gear Solid 3: Snake Eater’ın HD Collection sürümlerini içeriyor. Bunun yanında koleksiyonda Metal Gear’ın NES sürümü ve canon olmayan devamı Snake’s Revenge’i de koleksiyonda bulmak mümkün. Serinin biraz da ilk jenerasyonunu kapsıyor diyebileceğimiz koleksiyon, yeni başlayacak kişiler için seçim olarak güzel de olsa, yapılan bazı seçimler ile seriyi yıllar boyunca tekrar oynamayı deneyen benim gibi oyunculara ‘neden’ dedirtiyor.
“Snake? Snake! Snake!!!”
Koleksiyonun en takdir ettiğim yanlarından başlamak istiyorum. Öncelikle tüm oyunların seçim menüleri, nam-ı diğer Launcher’ları çok başarılı tasarlanmış. Dijital bir koleksiyon hazırlama konusunda ne gerekiyorsa yapılmış. Kitapların okunabilirliği, dahil edilen senaryoların yazım şekli oldukça kullanıcı dostu. Buna ek olarak oyunların da seçim ekranı yeterince bilgilendirici ve kolay. Metal Gear Solid’den örnek vermek gerekirse, oyunun toplamda 4 oynanabilir sürümü bulunuyor. Bu sürümlerin ilki, 1998’de çıkan klasik Metal Gear Solid, diğeri 1999’da Kuzey Amerika’da satışa çıkan Metal Gear Solid VR Missions (hayır o VR değil), VR Missions’un Avrupa versiyonu Metal Gear Solid Special Edition ve son sürüm, Japonya’da çıkan Metal Gear Solid Integral versiyonu.
Versiyon arasındaki farklara örnek olarak Metal Gear Solid Integral’de bulunan Very Easy modu (oyuna sonsuz mermili bir MP5SD ile başlıyorsunuz) veya oyunu bitirdiğinizde açılan ve oyunu FPS’e çeviren First-Person modunu verebilirim. Sürümler arasında dil ve altyazı farkları var, ancak üzücü şekilde dil ve altyazı birbirinden farklı olamıyor. Japonca seslendirmeye İngilizce altyazı ekleyemiyorsunuz örneğin. Tabi David Hayter’ı neden dinlemek istemeyesiniz ama dil kısmındaki bir takım tutarsızlıklar özellikle oyunun kısıtlı sürümlerinde mevcut. Integral’deki ek içeriklerden bazıları direkt olarak Japonca mesela.
METAL GEAR SOLID: MASTER COLLECTION Vol.1 ‘in yaptığı iyi şeylerden biri de kontrolcü desteği. Geçmiş zamanda çıkmış bir oyunun PlayStation ve XBOX başta olmak üzere modern kontrolcüleri tamamen destekleyip, tuş takımlarını oyun içerisinde buna uygun göstermesi oldukça başarılı. Alakalı şekilde (oyunu oynamış olanlar neden alakalı olduğunu anlayacaktır) bir boss dövüşü gibi oyunun kontrolcü barındıran küçük detayları, ayarlar arasına eklenmiş durumda. Kontrolcüyü menüden değiştirebiliyor veya oyunu açmadan önce sanal bir PSX Hafıza Kartı’na Konami oyun verilerini dahil edebiliyorsunuz. Biri konsol, öbürü fiziksel iki detayın “Yapamıyoruz” denilip geçilmemesi sevindirici.
Maalesef iyi haberler burada bitiyor. İlk sorunumuz çözünürlük, vaad edilen 1080p barajının altında, çoğunlukla 720p kaynak görüntülere sahibiz. Seslerin bazılarında ciddi bozulmalar mevcut ve ses ayarlamak için ekstra bir opsiyon sunulmuş değil. Çözünürlüğü seçme, çeşitli görsel ayarlamaları yapma noktasında maalesef hiçbir ayar bulunmuyor. Bu konuda Metal Gear Solid özelinde, daha önce PC’ye gelen GOG sürümünden nasıl daha geri gidebildiğini anlamış değilim.
Koleksiyonun Diğer Parçaları
Metal Gear Solid 2: Sons of Liberty ve Metal Gear Solid 3: Snake Eater çok daha oynanabilir durumda. Açıkçası bu oyunlarda klavye-fare desteği olsa çok daha iyi olacağına inanıyordum, ancak tıpkı eski seriler gibi önce kamera değiştir, nişan al, basılı tutarken hedefi oynat gibi 3 adımlı bir şemamız (dürbünden silaha geçiş yapmak çok daha ideal bazı durumlarda) var. Oyunların oynaması kısmında ise maalesef sürümler arasındaki FPS farkları, sanki oyun yavaşmış gibi bir hissiyat da barındırıyor. MGS2 ve MGS3’te bazı ince ayarlar yapmadan, 1920×1080 – 60FPS değerlerini yakalamanız mümkün değil.
Snake Eater için iki adet kamera açısı seçeneğimiz var. Biri, oyunun orjinal verdiği kamera açısı, diğeri de omuz üstü serbest kamera. Kimi durumlarda bu serbest kamera çok daha işlevsel olsa da, sabit kamera nişan aldığınız bazı durumlarda yön kısmını kolaylaştırdığı için tercih edilebilir. Tek tuşla geçebiliyor olmamız güzel.
Üç oyunun da nostalji hissimi sonuna kadar tetiklemesine rağmen, bu derece kötü görünmesi gerekmediğini düşünüyorum. MGS3 için Metal Gear Solid Delta: Snake Eater yapımı yolda, ancak ilk iki MGS oyununa biraz daha özenilse fena olmazmış. Tersine bir gelişme de, ilk MGS oyununda ara sahneleri durdurmanız ve sağlanan el kitabı gibi opsiyonlara bakabilmeniz, bu seçeneği ise MGS2 ve MGS3’te bulamıyorsunuz. Neden? Hiçbir fikrim yok inanın.
Oyunun değişmeyen bu kadar eski kısmı varken, hikayeye dokunulsa gerçekten kıyamet kopardı. Ancak Konami burada mantıklı bir yol izleyip, oyunlar açılmadan önce ufak bir uyarı ile oyunların içinde bulunan öğelerin çağ dışı olabileceğini, ancak orjinalliği korumak adına bunların aynen bırakıldığını söylemiş. Peki bunlar neler derseniz, şöyle kısaca özetleyebilirim, bunların bazılarını bugün herhangi bir oyun veya dizide kullansak, ciddi anlamda başımız ağrır.
“Kept you waiting, huh?”
Peki METAL GEAR SOLID: MASTER COLLECTION Vol. 2’den beklentilerim neler? Öncelikle, oyunların arasında MGS4 ve Peace Walker kesinlikle bulunmalı. İki oyun için de günümüz emülatörlerinde bile oldukça iyi performanslar alınabildiğini biliyoruz. FPS’in tamamen açık olması, görsel kalitenin artırılması (bilinear yerine nearest-neighbor gibi) ve tabi ki daha çok ayar seçeneği. Özellikle bazı diyalogların oyunun ses dengesi yüzünden güme gitmesi anlaşılabilir değil.
Özetle METAL GEAR SOLID: MASTER COLLECTION Vol. 1, seriye yeni katılacaklar için, kapsamlı ama tembel bir rehber. Üstteki satırlarda da bahsettiğim mod topluluğu sayesinde, oyunu çok daha oynanabilir bir seviyeye çıkarabiliyorsunuz. Oyunların kendisine hiç değinmedim neredeyse ancak bu oyunların kendisi hali hazırdaki mekanikleriyle bile günümüz oyunlarına kafa tutan cinsten. Konami’nin elinde böylesine zamanı reddeden oyunlar varken, el üstünde tutulmasını beklerdim. Eleştirilerin hiçbirinin oyunların günümüz mekaniklerine uyumsuzluğu olmaması da, zamanında yine bugün eleştirdiğimiz Konami ve Kojima’nın ne kadar iyi işler çıkardığının bir kanıtı. Umarım buradaki bütün eksik eforlarını, METAL GEAR SOLID: MASTER COLLECTION Vol. 2 içerisinde fazla fazla görürüz. “The Best Is Yet To Come“